Ongeveer zeven miljoen Amerikaanse expats – ondergaan een fiscale hel vanwege een plotselinge belangstelling van het Congres voor het vangen van belastingontduikers, en Amerika’s unieke op burgerschap gebaseerde inkomstenbelastingbeleid.
door Don Whiteley
American Citizens Abroad (ACA) heeft de Verenigde Staten opgeroepen om dit op burgerschap gebaseerde inkomstenbelastingbeleid te beëindigen en belasting te heffen op basis van woonplaats zoals de rest van de wereld. Het wijst erop dat Amerikanen die in andere landen leven en werken belasting betalen in die landen, meestal op aanzienlijk hogere niveaus dan de Amerikaanse “homelanders”. De ACA krijgt de Congres-afwijzing – beleefd gesprek, “Ik voel je pijn, maar niets doen.”
Maar wat als andere landen vuur met vuur bestrijden en het op burgerschap gebaseerde belastingbeleid van Amerika nabootsen, belastingnaleving eisen van de ongeveer 50 miljoen immigranten van Amerika?
Laten we, ter wille van het argument, eens kijken wat er zou gebeuren als Kenia dat zou doen:
De telefoon in het Oval Office gaat over en wordt opgenomen door de 44ste president van de Verenigde Staten. White House Chief Counsel Kathryn Ruemmler zegt: “Meneer de president, we hebben een probleem met Kenia. Of specifieker, u heeft een probleem met Kenia.”
“Ga door,” antwoordt president Obama.
“Wel meneer, omdat uw vader in Kenia is geboren, was u voor een korte periode in de jaren 60 eigenlijk zowel een Keniaanse als een Amerikaanse burger. Een toevallige Keniaan.”
“Ja,” zegt de president, “Maar dat was heel kortstondig. Toen Kenia onafhankelijkheid van Groot-Brittannië bereikte, werden die burgerschapsrechten opgeheven.”
“Correct,” zegt Ruemmler. “Maar een maand geleden heeft het Keniaanse Hooggerechtshof dat ongedaan gemaakt, en alle die ingetrokken burgerschappen zijn met terugwerkende kracht hersteld. Ons Hooggerechtshof heeft jaren geleden iets soortgelijks gedaan in een zaak die door een Canadees naar voren werd gebracht, met de uitspraak dat het ministerie van Buitenlandse Zaken het Amerikaanse burgerschap niet zonder due process kan ontnemen.”
“OK,” zegt de president. “Maar wat dan?”
“Nou meneer, de Keniaanse IRS (KIRS) wil dat u belastingaangiften indient voor de afgelopen zes jaar en het Keniaanse ministerie van Buitenlandse Zaken voorziet van een lijst van al uw bankrekeningsaldi. Dit alles onder de Keniaanse wetgeving, inclusief iets dat de Foreign Unknown Bank Account Report, of FUBAR, wordt genoemd. Daarna moet u jaarlijks belastingaangiften en FUBAR’s blijven indienen zolang u Keniaans burger blijft.
“Maar het wordt erger. Omdat u een late aangever bent, bent u onderhevig aan boetes voor die FUBAR’s tot 50% van de totale waarde van alle rekeningen, per jaar, zolang u niet aan de regels voldoet.”
“Maar, maar,” stamelt de president. “Hoe kunnen ze mijn spaarrekeningen achtervolgen? Ik bedoel, die zijn gezamenlijke rekeningen met Michelle. Ze kunnen toch niet achter haar helft aangaan?”
“Als uw naam op de rekening staat, zegt KIRS dat het allemaal van u is. Nu, we kijken naar het verwijderen van uw naam van die rekeningen en ze alleen op Michelle’s naam laten staan – dat zou kunnen werken. Gaat het goed tussen jullie twee? Maar er is meer; het gaat om “alle” rekeningen waarover u tekenbevoegdheid heeft. Voor zover wij kunnen nagaan, heeft u tekenbevoegdheid over de hele VS. Ze kunnen boetes berekenen op jaarlijkse inkomsten.
“Genoeg,” zegt Obama. “Ik wil onmidd
ellijk een afspraak bij de Keniaanse ambassade om formeel mijn Keniaanse burgerschap op te zeggen om deze onzin te stoppen.”
“Een afstand doen van belastingdoeleinden wordt niet erkend totdat u een exitbelasting hebt betaald,” legt Ruemmler uit. “Opnieuw, meneer, ze hebben de regels nagebootst die wij in 2008 in de HEART Act hebben aangenomen. Hun exitbelasting is 30% van uw totale activa – geld, eigendommen, investeringen. We zijn een beetje nerveus over waar ze daarmee heen zouden kunnen gaan.
“U moet uw eerlijk deel van de Keniaanse belastingen betalen voordat u kunt afstand doen. Nu is hier een beetje een pauze. Kenia’s Foreign Earned Income Exclusion trekt de eerste $95.000 jaarlijks af. Helaas, u verdient $400.000 en u moet zowel de Amerikaanse als de Keniaanse inkomstenbelasting betalen over $305.000. Oh, en u moet Keniaanse belasting betalen over al uw investeringsinkomsten. En u moet dit alles in Keniaanse shilling betalen – ze accepteren geen Amerikaanse dollars.
“Dus wat als we ze gewoon vertellen om het ergens te steken waar de zon niet schijnt,” vraagt Obama.
“U zou onderworpen zijn aan arrestatie wegens belastingontduiking in Kenia. We zijn ook een beetje nerveus dat KIRS Amerikaanse juridische adviseurs zou kunnen inhuren en proberen een pandrecht op het Witte Huis te leggen. Oh, nog een ding, als u ze tegenwerkt, zullen ze hun versie van FATCA gebruiken — de Key Account Formulation Kenya Act, of KAFKA, om uw banken op te dragen u als recalcitrant te verklaren en al uw rekeningen te sluiten.
“Ik hoef u waarschijnlijk niet te herinneren dat dit een verkiezingsjaar is, en ik weet zeker dat de Republikeinen enkele aanvaladvertenties zouden structureren die u een Keniaanse belastingontduiker noemen. U kunt verwachten dat dit u enkele honderdduizenden dollars kost, maar we denken nog steeds dat uw beste optie is om schoon schip te maken. U kunt niet uw neus ophalen naar de belastingman, meneer.”
Nu, die kleine fantasie gaat niet gebeuren – hoezeer ik het ook zou wensen. Zelfs als Obama’s Keniaanse burgerschap nog geldig was, zou Kenia – zoals de rest van de beschaafde wereld op één na – mensen belasten die daar wonen, niet mensen die daar geboren zijn en vertrokken zijn, of “toevallige” Kenianen zoals de president ooit was.
In de jacht op zogenaamde belastingontduikers terroriseert de Amerikaanse overheid nu haar hele expatgemeenschap wereldwijd. Het scenario dat ik met president Obama schilderde, wordt echt uitgespeeld met ex-Amerikanen. De Foreign Account Tax Compliance Act, die momenteel in de implementatiefase zit, eist dat alle buitenlandse banken de IRS vertellen wie onder hun rekeninghouders Amerikanen zijn – of “US Persons” zoals de IRS ze graag noemt (ze willen ook voormalige groenekaarthouders).
Deze mensen zijn geen belastingontduikers, maar worden universeel behandeld als criminelen. Ze waren meestal sympathieke Amerikanen; nu stromen ze naar consulaten en ambassades over de hele wereld om het proces van afstand/afzien te beginnen, zodat ze de Amerikaanse belastingman voor eens en altijd van hun rug kunnen krijgen. Het is dat of het risico lopen op financiële ondergang.
Als elke andere natie het op burgerschap gebaseerde belastingstelsel zou implementeren en dit zou opvolgen met zijn eigen FATCA, zou wereldwijde belastingchaos ontstaan. Bijvoorbeeld, meer dan een miljoen Canadezen wonen in de VS, en zouden niet erg blij zijn als de Canada Revenue Agency hen in Californië opjaagde en hen opzadelde met een rekening voor achterstallige belastingen. Dit is geen belachelijk voorstel; om andere landen te
laten samenwerken met FATCA biedt de VS wederkerigheid aan — je weet wel “ik laat de mijne zien als jij de jouwe laat zien.” Vijf Europese landen, waaronder het VK, hebben getekend en anderen zijn in onderhandeling.
Als andere landen het Amerikaanse belastingbeleid nabootsen, staat president Obama misschien niet op de lijst van Kenia, maar bijna 50 miljoen andere inwoners van Amerika zouden op iemands lijst staan, en ik wed dat er enkele zeer prominente mensen zouden worden aangewezen. Stel je voor wat voor soort gelduitstroom uit de VS zou resulteren als 50 miljoen immigranten, sommigen van hen welgesteld, plotseling belastingaangiften moesten indienen en belastingen moesten betalen aan een overvloed aan andere landen.
De rest van de wereld begrijpt volledig hoe moeilijk het is om de VS toe te geven dat het een fout heeft gemaakt en snel iets te doen aan zijn byzantijnse belastingbeleid. Misschien is de snelste manier om verlichting te krijgen voor miljoenen expats wereldwijd dat Kenia opstaat en het juiste doet – die toevallige Keniaan in het Witte Huis achtervolgen, zijn verlopen burgerschap herstellen en hem een belastingrekening geven. De wereld zou eeuwig dankbaar zijn.
Neem nu contact op voor meer informatie
Don is een bekroonde journalist, een freelance schrijver en, meest recentelijk, een docent bij SFU Continuing Studies. Hij begon zijn carrière als sportverslaggever bij de Boston Globe als coöp-student van de Northeastern University.
(This article appeared first in the Vancouver Sun and was reposted from the Isaac Brook society website who have permission from the author. We have done our best to contact the parties involved. If you feel there is any misrepresentation please email us atinfo@americansoverseas.info and we will take immediate action)